مقایسه تأثیر ترمیم های کامپوزیت مستقیم و غیر مستقیم بر مقاومت به شکست دندان های پرمولر فک بالا (یک مطالعه آزمایشگاهی)

سابقه و هدف: یکی از مشکلاتی که در ترمیم حفرات وسیع مطرح است عدم مقاومت (resistance) نسوج باقیمانده در برابر نیروهای مضغی است. اما پس از کاربرد مواد ترمیمی باند شونده امید به امکان تقویت نسوج باقی مانده دندان افزایش یافته است. با توجه به اینکه تفاوت موجود از نظر خواص فیزیکی میان ترمیم های مستقیم و غیر مستقیم کامپوزیت ممکن است برreinforcement دندان پس از ترمیم تأثیر داشته باشد، بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر ترمیم های کامپوزیت مستقیم و غیرمستقیم بر مقاومت به شکست دندان های پرمولر فک بالای دارای حفرات (mod) mesio-occluso distal بود. مواد و روشها: در مطالعه تجربی (آزمایشگاهی) حاضر، تعداد 24 دندان پرمولر انسان که فاقد هر گونه پوسیدگی یا ترمیم بودند و بدون هیچ گونه ترک (crack) در یک محدوده زمانی 6 ماهه کشیده شده بودند، انتخاب گردیدند. تمام نمونه ها به صورت حفره mod با وسعت باکولینگوالی تراش دو سوم عرض بین کاسپی تراش داده شدند. کلیه نمونه ها به صورت تصادفی در سه گروه شاملa (8 عدد و گروه ترمیم مستقیم)، b (8 عدد و گروه ترمیم غیرمستقیم) و c (8 عدد و گروه تراش بدون ترمیم) تقسیم شدند و با کمکuniversal testing machine تحت آزمایش شکست قرار گرفتند. آزمون های آماری واریانس و tukey جهت آنالیز نتایج مورد استفاده قرار گرفتند و سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین مقاومت به شکست برای گروه های ترمیم مستقیم، ترمیم غیرمستقیم وتراش بدون ترمیم به ترتیب 26/332±75/1314، 45/352±25/1192 و 51/142±45/382 بود. هیچ تفاوت معنی داری میان گروه های a و b وجود نداشت (60/0p=)، در حالی که تفاوت بین گروه های a و c، همچنین b و c معنی دار بود (00/0p=). نتیجه گیری: بر اساس تحقیق حاضر، ترمیم های کامپوزیتی چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیرمستقیم باعث افزایش مقاومت دندان در برابر شکست شده، از این جهت می توانند در حفرات وسیع تأثیر مهمی داشته باشند.